Begining...

Nie musicie wiedzieć kim jestem... ważne abyście wiedzieli o czym chcę Wam opowiedzieć... nie przypadkowo pierwszy post pojawił się właśnie dziś... dziś zdałem sobie sprawę z tego że to co wydawało mi się najpiękniejszą rzeczą na świecie, właśnie uwierzyłem że jest to ta jedyna rzecz, że mogę to stracić (a może już straciłem?) przez własną głupotę, nieodpowiedzialność, szczeniactwo, i niewłaściwe zachowanie. Przede wszystkim powinienem brać odpowiedzialność za swoje zachowanie, i właśnie to robię. Jestem świadomy konsekwencji mojego zachowania, lecz liczę na to, że łaskawy los pozwoli się nam spotkać znów, tak jak w piosence Anny Jantar i Bogusława Meca. Może niektórzy nie rozumieją tego co ja czuję, tego co chcę opisać, bo tak naprawdę żadne słowa nie wyrażą tego co czuję. Czuję jedynie wielką pustkę, to że straciłem kogoś wielkiego, kogoś naprawde bliskiego, kogoś kogo kocham. Przez własną głupotę... Niby ta osoba potrafi być obok, mogę z nią usiąść na ławce, porozmawiać, ale wszystko bym oddał za ciepło jej dłoni ukryte w mojej...