cold as ice

Siedzenie w domu mi nie służy. I kontakty z kobietami, wszelakimi, i wszelakie kontakty też. Chyba mi się odnowiła moja choroba. Ech... Mimo to żyję bo muszę, bo każdy człowiek ma jakieś przeznaczenie. I nie chodzi o to żeby być szarym, albo żeby błyszczeć. Trzeba kochać to co się robi, i być autentycznym. Jeśli masz ochotę to klnij w opisie na gg, i miej to gdzieś, że jakiś społeczniak oazowy zwróci Ci uwagę. To Twój opis, Twoje słowa, Twoje życie. Tylko Ty wiesz co kryje się w środku Twego serca, jaką tajemnicę chroni powłoka delikatności owiana mgłą duszy. Bo każdy człowiek ma duszę. A co do choroby... To chyba pierwszy przypadek, chociaż jeszcze do końca tego sam nie wiem, żeby człowiek cieszył się z własnej choroby. Ale choroba to nie byle jaka. Tylko co zrobić z taką przypadłością? Bo ta choroba jest bardzo rzadka, i nikt nie wie jak z niej wyjść. Można się oszukiwać, ale po co - i tak się wie że jest się chorym. Tylko jeszcze pozostaje kwestia wiary. Czy wierzysz w to że to co ON daje jest tym o czym marzyłeś? Czy chcesz robić to co on Ci proponuje? Czy wierzysz, że ON w ogóle jest?